Ekki í mínum bakgarði.

Í apríl voru gerð breyting á almennum hegningarlögunum nr. 19/1940 með lögun nr. 61/2007. En með þeim var vændi í raun gert löglegt, svo lengi sem að þriðji aðili hagnist ekki á vændinu. Síðan þá hafa heyrst háværar raddir um að taka upp svokallaða sænsku leið, sem gengur út á að vændiskaup séu saknæm á meðan að sá/sú sem selur sig er saklaus. Ef við orðum þetta öðruvísi, þá væri fíkniefnakaupandinn sekur, en fíkniefnasalinn saklaus.!!! Ekki að ég ætli að réttlæta vændi, því ég hef aldrei hitt hina svokölluðu "hamingjasömu vændiskonu", held meira að segja að hún sé ekki til. En eitt skulum við þó athuga, að þarna eru tveir eða fleiri fullorðnir einstaklingar sem eiga hlut að máli. En fullorðnir einstaklingar þurfa og eiga að taka ábyrgð á sínum gjörðum.

En það sem kemur mér samt mest á óvart við þessa umræðu er að börnin sem ég hef mun meiri áhyggjur af virðast gleymast. Engin virðist vera að ræða um þau. Bíddu, gætu sumir hugsa, það er refsivert að stunda vændi með börnum. Mikið rétt. En hvað með einstaklinga sem fara erlendis og níðast á börnum þar og koma svo heim aftur, þeir eru ekki dregnir fyrir Íslenska dómstóla, svo lengi sem brotið er erlendis virðist sem öllum sé sama. Bara að það sé ekki í mínum bakgarði? Svo tel ég ekki vera. Þetta eru að mínu mati meðal hættulegustu glæpamannanna sem lög verða að ná yfir. En vonandi stendur þetta þó til bóta, því eftifarandi kafla rakst ég á í frumvarpi dómsmálaráðherra um breytingu á almennum hegningarlögunum.  " Í 1. gr. frumvarpsins er í fyrsta lagi lögð til viðbót, sem verður 19. tölul. við 6. gr. almennra hegningarlaga, sem mælir fyrir um að það ákvæði taki einnig til brota sem falla undir samning Sameinuðu þjóðanna gegn fjölþjóðlegri, skipulagðri brotastarfsemi frá 15. nóvember 2000 og bókun við þann samning frá sama degi til að koma í veg fyrir, berjast gegn og refsa fyrir verslun með fólk, einkum konur og börn. Með þessu er tryggt að íslensk lög fullnægi þeim kröfum um refsilögsögu sem mælt er fyrir um í 15. gr. Palermósamningsins og 4. gr. áðurnefndrar bókunar við þann samning."  Allavega er þetta skref í rétta átt og vonandi muni íslenskir sem aðrir barnaníðingar ekki verða óhultir neinsstaðar í heiminum.